Bismarck Otto von

Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (1815-1898) – niemiecki polityk, premier Prus oraz pierwszy kanclerz zjednoczonego Cesarstwa Niemieckiego. Początkiem jego kariery politycznej był rok 1849, kiedy to został wybrany na posła do Sejmu Pruskiego. Premierem kraju został w 1862 roku. Od samego początku dążył do zjednoczenia niemieckich państw pod zwierzchnictwem Prus. Wojna prusko-austriacka z 1866 roku pozwoliła na utworzenie Związku Północnoniemieckiego, którego został kanclerzem. Zjednoczenie całego kraju Bismarck przypieczętował zwycięską wojna z Francją (1870-1871).

W polityce wewnętrznej kanclerz stosował zasadę „silnej ręki”. Podjął walkę z opozycją katolicką oraz zainicjował bezwzględną politykę germanizacyjną na zależnych ziemiach polskich. Był również zwolennikiem idei państwa opiekuńczego. Wprowadził emerytury, ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków, opieki medycznej i ubezpieczenia od bezrobocia.