Miłosz Czesław

Czesław Miłosz (1911-2004) – polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz, dyplomata. Do 1960 jego utwory były obłożone cenzura w Polsce. Jest laureatem Międzynarodowej Nagrody Neustadt w dziedzinie literatury i Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1980 roku. Był członkiem Polskiej akademii Umiejętności, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jego twórczość z lat 30-tych przed II wojna światową przesycona jest katastrofizmem i wizjami apokalipsy. Wiersze pisane podczas wojny są mniej ozdobne i maja mniej patosu, a poza tematyka wojny, opisują piękny świat nie naznaczony wojną. Po wojnie pisał w formie filozoficznej, rozważał problemy tajemnicy wiary, krytykował katolicyzm, który nazywał ciemnogrodem i piętnował nacjonalizm.

Do jego najważniejszych utworów należą: „Poemat o czasie zastygłym”, „Ocalenie”, „Zniewolony umysł”, „dolina Issy”, „Historia literatury polskiej”, „Abecadło”.