„Szczęście jest kruche jak kryształ.
Nieszczęście pewne jak skała.
Mądrość rzadka jak brylant
W głupoty hałdach się wala.
Poezji jest dola żebracza,
Chamstwo rechocze po balach,
Prawdę psów sfora osacza,
Kłamstwo zaś wolność zachwala.
Perły na wieprzu korale.
Diament i świni da blasku.
Człowiek Prometej na skale,
Jak zwierzę kończy w potrzasku.
Ciernista dla nas ta droga.
Nie da nadziei śmierć miła.
W rozpaczy szukamy boga,
A Bóg nas do diabła posyła.”-Maciej Maleńczuk
