Orzeszkowa Eliza

Eliza Orzeszkowa z domu Pawłowska herbu Korwin (1841-1910) – polska pisarka epoki pozytywizmu. W 1955 poznała Marię konopnicką. Obie lubiły czytać i deklamować poezję dlatego połączyła ich przyjaźń. Nazwisko odziedziczyła po mężu Piotrze Orzeszce. Wraz z z jego bratem założyła szkółkę wiejska w Ludwinowie. Podczas powstania styczniowego przebywała w Ludwinowie skąd wspierała powstańców. W 1863 roku jej mąż został aresztowany, a w 1985 wywieziony na Sybir, a jego majątek skonfiskowany. Ona przeniosła się do Milkowszczyzny i w 1869 uzyskała unieważnienie małżeństwa. Po czym przeniosła się do Grodna gdzie zajęła się pisaniem. W 1904 nazwisko Orzeszkowej pojawiło się pośród listy kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla, ostatecznie Nobel ten trafił do Sienkiewicza.

Do jej najważniejszych dzieł należą: „Kilka uwag nad powieścią”, „Listy o literaturze”, „Nad Niemnem”, „Cham”, „Dobra pani”, „A….B….C”, „Tadeusz”, „Dwa bieguny”.